Η παρακάτω ιστορία είναι αληθινή. Εξίσου αληθινή, είναι και η -άσκοπη- ταλαιπωρία που περάσαμε. Υπάρχει λόγος που την περιγράφω τόσο αναλυτικά και θα τον καταλάβεις στην πορεία.
Όταν γεννήθηκε η μπέμπα μας, ένα φιλικό ζευγάρι, μας χάρισε μία κούνια από τα ΙΚΕΑ. Για τους πρώτους μήνες, το μωράκι μας κοιμόταν σε ένα co-sleeper, δίπλα μας. Έτσι, η κούνια από τα ΙΚΕΑ, πήγε αμέσως στην αποθήκη. Τις βίδες, τις έβαλα σε μία συρταριέρα για εργαλεία. Συγκεκριμένα, στο πρώτο συρτάρι.
Οι μήνες πέρασαν. Η μπέμπα μας μεγάλωσε, και πλέον, ήρθε η ώρα να στήσουμε την κούνια της. Μετέφερα τα κομμάτια της κούνιας στο δωμάτιό της και άρχισα να ψάχνω για τις βίδες. Θυμόμουν ότι τις είχα βάλει το πρώτο συρτάρι, επομένως πήγα αμέσως εκεί. Κοιτάω, αλλά δεν είδα βίδες ΙΚΕΑ. Κοιτάω στο δεύτερο, στο τρίτο, στο τέταρτο. Πουθενά οι βίδες. Στους μήνες που είχαν περάσει, είχαμε κάνει πολλές ανακατατάξεις, μεταφορές και μετακινήσεις επίπλων, αντικειμένων, εργαλείων. Πολλά άχρηστα, επίσης, είχαν απομακρυνθεί. Αναρωτήθηκα μήπως τις είχα πετάξει κατά λάθος ή μήπως τις είχα μεταφέρει αλλού. Έψαξα όλο το σπίτι. Άφαντες οι βίδες.
Η γυναίκα μου επέμενε ότι είναι στο πρώτο συρτάρι. Πήγε η ίδια και κοίταξε. Πουθενά οι βίδες. Έψαξε όλο το σπίτι. Κανένα αποτέλεσμα. Αποφασίσαμε προσωρινά να το αφήσουμε και να κοιτάξουμε άλλη στιγμή με πιο καθαρό μυαλό. Ύστερα από μία εβδομάδα, έψαξα πάλι όλο το σπίτι. Η γυναίκα μου το ίδιο. Πουθενά οι βίδες. Είπαμε να το αφήσουμε και να σκεφτούμε κάποια άλλη λύση.
Ψάξαμε στα ΙΚΕΑ μήπως έχουν ανταλλακτικές βίδες, όμως δεν μπορούσαμε να βρούμε το μοντέλο της κούνιας, ώστε να ξέρουμε τι βίδες χρειάζεται. Το φιλικό ζευγάρι είχε μεγαλώσει τρία παιδιά με την κούνια αυτή. Ίσως το μοντέλο να είχε καταργηθεί. Μπήκαμε στη διαδικασία να ψάξουμε για άλλη κούνια. Το κόστος ήταν σημαντικό και επιπλέον θα έπρεπε να πετάξουμε μία ωραία κούνια, σε καλή κατάσταση, απλά επειδή δεν είχαμε τέσσερις βίδες. Αποφασίσαμε να ψάξουμε για μία ακόμα φορά, σε όλο το σπίτι. Ο καθένας ανεξάρτητα. Καλά το κατάλαβες… Πουθενά οι βίδες!
Το σκέφτηκα από εδώ, το σκέφτηκα από εκεί, αποφάσισα να πάω στα GAMMA (κάτι σαν Praktiker της Ολλανδίας) και να βρω βίδες που να κάνουν τη δουλειά μου. Πήρα λοιπόν δύο από τα κομμάτια της κούνιας για δείγμα, τα έβαλα στο αυτοκίνητο και πήγα στο κατάστημα. Δεν μπορούσα να φανταστώ τι είδος βίδας θα μπορούσε να μπαίνει ανάμεσα στα δύο κομμάτια για να τα ενώσει, όμως σίγουρα θα έπρεπε να είναι μακριά. Για την ακρίβεια τουλάχιστον 13 πόντους. Πήγα στον διάδρομο με τις βίδες και έψαχνα τις πιο μακριές βίδες. Κανένα αποτέλεσμα. Αποφάσισα ότι η καλύτερη λύση θα ήταν να πάρω τέσσερις ντίζες με τα αντίστοιχα παξιμάδια. Δεν ήξερα όμως το πάχος που χρειαζόμουν. Πήρα ένα πακετάκι που είχε 6 ντίζες, το πλήρωσα και βγήκα στο πάρκινγκ για να τις δοκιμάσω. Ήταν πολύ λεπτές και δεν βίδωναν. Μπήκα ξανά μέσα στο κατάστημα, επέστρεψα τις ντίζες, πήρα ένα άλλο μέγεθος, πήγα στο πάρκινγκ για να τις δοκιμάσω. Ήταν πολύ χοντρές, δεν έμπαιναν. Μπήκα στο κατάστημα, επέστρεψα τις ντίζες, έψαξα και βρήκα ένα ενδιάμεσο μέγεθος. Πήγα στο πάρκινγκ, τις δοκίμασα και ταίριαζαν στο πάχος. Ήταν όμως κοντές. Μπήκα στο κατάστημα, τις επέστρεψα και έψαξα στο πάχος που ήθελα, το μήκος που χρειαζόμουν. Δεν είχε το μήκος που ήθελα, επομένως αναγκαστικά, πήρα αυτές των 20 πόντων, τις οποίες έπρεπε να κόψω. Πήρα τα αντίστοιχα παξιμάδια και πήγα στα σιδεροπρίονα. Ήθελα απλά να κόψω τέσσερις ντίζες, επομένως πήρα κάτι φτηνό.
Έχοντας όλα τα απαραίτητα εξαρτήματα, πήγα σπίτι. Ήταν ήδη μεσημέρι, επομένως φάγαμε και ξάπλωσα να ξεκουραστώ. Το απόγευμα πήρα τις ντίζες και τη λάμα από το σιδεροπρίονο για να τις κόψω. Στην πρώτη προσπάθεια, τα δόντια από το σιδεροπρίονο χάλασαν. Ό,τι πληρώσεις, παίρνεις. Ήταν απόγευμα Σαββάτου και πλέον το κατάστημα είχε κλείσει. Έπρεπε να περιμένω μέχρι τη Δευτέρα.
Δευτέρα μεσημέρι, αφότου τελείωσα πρώτα κάποιες άλλες δουλειές, πήγα ξανά στο κατάστημα και πήρα ένα καλύτερο σιδεροπρίονο. Έφτασα σπίτι και πήρα τις ντίζες για να τις κόψω. Είχα, πλέον, όλα όσα χρειαζόμουν μπροστά μου και ήμουν έτοιμος να ολοκληρώσω το έργο μου! Ντίζες, παξιμάδια, σιδεροπρίονο και μία λίμα για να λειάνω τις άκρες. Χρειαζόμουν μία πένσα για να κρατάω τη ντίζα και να την κόψω. Πήγα στη συρταριέρα με τα εργαλεία, άνοιξα το πρώτο συρτάρι για να πάρω την πένσα και τι να δω! Χύμα, μέσα στο συρτάρι, ήταν τέσσερις ντίζες στο μήκος που ήθελα, τέσσερα παξιμάδια και ένα κλειδί Allen από τα ΙΚΕΑ για να τα βιδώσεις…
Όλος αυτός ο κόπος, η ταλαιπωρία, η χρονική καθυστέρηση, το ψάξιμο και η φαιά ουσία που «κάψαμε» ήταν άσκοπα. Επιπλέον, έμεινα με έξι ντίζες, παξιμάδια, σιδεροπρίονο και λίμα, τα οποία μου ήταν άχρηστα. Οι «βίδες» ήταν μπροστά στα μάτια μας, όλον αυτόν τον καιρό, όμως εμείς δεν τις βλέπαμε. Όχι επειδή δεν ψάχναμε επιμελώς. Όχι επειδή είμασταν απρόσεκτοι. Ήταν επειδή ψάχναμε για βίδες και όχι για ντίζες. Είχαμε στο μυαλό μας κάτι διαφορετικό και έτσι δεν βλέπαμε αυτό που υπήρχε.
Ηθικό δίδαγμα.
Αν δεν ξέρεις τι ακριβώς ψάχνεις, ακόμα και αν είναι μπροστά στα μάτια σου, δεν θα το βρεις.
Πρώτο βήμα λοιπόν, πριν ξεκινήσεις να ψάχνεις, είναι να αφιερώσεις χρόνο και ενέργεια, στο να μάθεις και να περιγράψεις, τί ακριβώς είναι αυτό που θες να βρεις.
Πριν ξεκινήσεις να ψάχνεις, μάθε με λεπτομέρεια τι είναι αυτό που θες να βρεις
Για να το πετύχεις, αναζητάς πρώτα την ανάγκη που θες να καλύψεις και τους τρόπους που αυτή η ανάγκη ικανοποιείται. Όταν πλέον γνωρίζεις την ανάγκη, μπορείς να αρχίσεις το ψάξιμο για τον τρόπο που θα την ικανοποιήσεις. Έχε τα μάτια και το νου σου ανοιχτά, σε όλες τις πιθανές λύσεις που μπορούν να ικανοποιήσουν την ανάγκη και μη μένεις σε μία και μοναδική, που αποφάσισες ότι είναι η σωστή. Μπορεί και να μην είναι…
Αν είχα συνειδητοποιήσει νωρίτερα αυτό που σου προτείνω, θα ξεκινούσα το ψάξιμο ανάποδα. Θα μελετούσα τα κομμάτια και τις τρύπες. Θα έβλεπα ότι το ένα κομμάτι ξύλου είχε ένα μεταλλικό σπείρωμα, όπου μέσα εκεί κάτι βιδώνει. Αυτό το κάτι, λογικά δεν είναι μυτερό. Αυτό το κάτι, πρέπει να έχει μήκος περίπου 13 πόντους, ώστε να «πιάνει» και το δεύτερο κομμάτι ξύλου, που έχει αυτό το μήκος. Οτιδήποτε έχει μήκος περίπου 13 πόντους και βιδώνει, ίσως είναι αυτό που ψάχνω, είτε αυτό είναι βίδα, ντίζα, μία ράβδος με σπείρωμα ή κάτι άλλο.
Όταν ξεκινήσεις να ψάχνεις, έχε στο νου σου την ανάγκη που θες να καλύψεις και όχι τον μοναδικό τρόπο που έχεις σκεφτεί για να την ικανοποιήσεις.
Η συμβουλή αυτή αποκτάει άλλες διαστάσεις, όταν την εφαρμόσεις στους μεγάλους στόχους της ζωής σου. Στο επάγγελμα που θες να ακολουθήσεις, στο ταίρι που θες να βρεις, στο σπίτι που θες να φτιάξεις, στο επίπεδο ζωής που θες να πετύχεις, το ύψος του αποταμιευτικού σου λογαριασμού κλπ.
Όλα τα παραπάνω είναι οι «βίδες» της ζωής σου. Είναι το μέσον και όχι η ανάγκη που θες να ικανοποιήσεις. Πόσο σίγουρος/η είσαι ότι είναι πράγματι αυτό που χρειάζεσαι;
Παρακάτω παραθέτω ένα παράδειγμα.
Κάποιος αποφάσισε να γίνει γιατρός. Διάβασε και κόπιασε για να περάσει στο Πανεπιστήμιο, έβγαλε την Ιατρική Σχολή, έκανε πρακτική, ειδικότητα, άνοιξε το ιατρείο του, ανέπτυξε μία πελατεία και τελικώς, ύστερα από 30 χρόνια, πέτυχε τον στόχο του. Έγινε ένας γνωστός γιατρός στην περιοχή του. Τότε, συνειδητοποιεί ότι αυτό που κατάφερε, δεν ικανοποιεί την ανάγκη του. Συνειδητοποιεί, ότι η ανάγκη του δεν είναι μόνο η οικονομική ευμάρεια, αλλά και η ηρεμία, η δημιουργικότητα, η παραγωγή και η επαφή με τη φύση. Η «βίδα» που βρήκε μετά από τόσο κόπο, αποδεικνύεται ότι είναι κοντή. Δεν τον ικανοποιεί και έχει βρεθεί και με μία μεγάλη πελατεία να στηρίζεται σε αυτόν.
Μετά τη συνειδητοποίηση, ότι τόσα χρόνια και κόπος δεν είχαν το αποτέλεσμα που περίμενε, πάει στο χωριό να ηρεμήσει και να συνέλθει από το σοκ. Πάει στον αμπελώνα και το οινοποιείο, που του άφησε κληρονομιά ο παππούς, αλλά εκείνος το παραχώρησε στον ξάδερφο. Ο ξάδερφος του λέει, ότι χρειάζεται λίγη βοήθεια στη διαχείριση της επιχείρησης, γιατί μόνος του δεν τα καταφέρνει. Εκεί, ο γιατρός βρίσκει «τέσσερις ντίζες, παξιμάδια και ένα κλειδί Allen», να τον περιμένουν εδώ και 30 χρόνια. Είχε τη λύση που έψαχνε σερβιρισμένη στο πιάτο, όμως ήταν πεπεισμένος ότι χρειαζόταν κάτι άλλο.
Άντε κι εγώ έκανα κάποιες εβδομάδες, για να αντιληφθώ ότι αυτό που έψαχνα, ήταν ήδη στα χέρια μου. Το να πάρει σε κάποιον 30 χρόνια και πολύ αγώνα, δεν είναι κρίμα; Και να ήταν μόνο μία, η «βίδα» που ψάχνουμε στη ζωή μας, ας το αφήναμε στην τύχη. Το θέμα είναι, ότι οι «βίδες» είναι πολλές και ο χρόνος μας λίγος και πολύτιμος.
Εφόσον θα αφιερώσεις χρόνο στο να ψάξεις, τουλάχιστον ας ξέρεις με βεβαιότητα, ότι αυτό που ψάχνεις, είναι όντως αυτό που χρειάζεσαι. Η διαδικασία είναι απλή. Χρειάζεται απλά, να ξέρεις τις ανάγκες και τις αξίες, που θες να ικανοποιήσεις. Αν δυσκολεύεσαι να το κάνεις ή δεν ξέρεις τον τρόπο, με μεγάλη μου χαρά, θα σε βοηθήσω να το πετύχεις.
Σε διαβεβαιώνω! Θα γλιτώσεις πολύ κόπο, χρόνο, ενέργεια, χρήμα, πόνο, κλάμα και απογοήτευση. Επιπλέον, θα βρεις εύκολα αυτό που ψάχνεις, το ψάξιμο θα σου φαίνεται τόσο διασκεδαστικό όσο ένα κυνήγι θησαυρού, τα αποτελέσματα θα είναι ακριβώς αυτά που θες. Κάθε φορά, σε κάθε τομέα!
Γνώρισε εσένα και θα ξέρεις τι χρειάζεσαι. Μάθε τι χρειάζεσαι και θα ξέρεις πώς θα το βρεις.
Νιώθεις ότι έχεις ανάγκη τη βοήθειά μου; Επικοινώνησε τώρα μαζί μου!
