Έχεις αναρωτηθεί ποτέ, γιατί δυσκολεύονται οι άνθρωποι να παραδεχτούν τα λάθη τους ή να αλλάξουν μία εμφανώς δυσάρεστη για αυτούς κατάσταση;

Μήπως πληγώνεται ο εγωισμός τους; Μήπως είναι μίζεροι και μικρόψυχοι; Μήπως είναι αλαζόνες και πεισματάρηδες;

Τίποτα από αυτά. Απλά, ξεβολεύονται.

Μπορεί η κατάσταση που βιώνουν να τους είναι δυσάρεστη, όμως η διαδικασία της αλλαγής τους φαίνεται -ενώ δεν είναι- περισσότερο δυσάρεστη. Η αλλαγή πονάει, προκαλεί δυσφορία, φέρνει το άτομο σε μία προσωρινή κατάσταση όπου νιώθει ευάλωτο και αδύναμο. Είναι αναμενόμενο να κάνει ό,τι μπορεί για να την αποφύγει. Η πιο εύκολη λύση, είναι να μην παραδεχτεί το λάθος ή πως χρειάζεται κάτι να αλλάξει.

Για παράδειγμα, πότε πάει κάποιος στον οδοντίατρο για σφράγισμα; Αμέσως όταν νιώσει την πρώτη ενόχληση; Λίγες μέρες μετά; Όχι. Πάει όταν πλέον τα παυσίπονα δεν πιάνουν, δεν μπορεί να φάει, δεν μπορεί να πιεί, δεν μπορεί να κοιμηθεί, δεν μπορεί να δουλέψει. Όταν ο πόνος που βιώνει γίνεται μεγαλύτερος από τον πόνο που φαντάζεται ότι θα βιώσει στον οδοντίατρο.

Πονάει λιγότερο το σφράγισμα τότε; Σε καμία περίπτωση. Ίσα-ίσα πονάει περισσότερο γιατί η τρύπα έχει γίνει πιο μεγάλη, το δόντι έχει γίνει πολύ ευαίσθητο και ο ασθενής είναι εξαντλημένος από τον χρόνιο πόνο και την ταλαιπωρία. Τι κερδίζει λοιπόν; Τίποτα!

Πονάει το σφράγισμα; Ω ναι! Πονάει αρκετά.

Πόσο κρατάει ο πόνος; Λίγο. Όσο πιο γρήγορα πας, τόσο λιγότερο θα κρατήσει και τόσο μικρότερος θα είναι.

Πώς νιώθει κανείς μετά το σφράγισμα; Ηρεμία, γαλήνη, ασφάλεια, σιγουριά. Ξέρει ότι το πρόβλημα λύθηκε και ότι δεν θα χρειαστεί να πονέσει ξανά, ακόμα και αν ο πόνος της επέμβασης δεν έχει περάσει τελείως.

Ναι, η αλλαγή πονάει. Όμως, πονάει πολύ λιγότερο από τα αποτελέσματα της στασιμότητας και της αποφυγής και πονάει λιγότερο από αυτό που νομίζουμε.

Εδώ θα επισημάνω κάτι, που μάλλον πέρασε απαρατήρητο.

Την υπερδύναμη που χαρακτηρίζει εμάς τους ανθρώπους. Την φαντασία!

Όσοι θεωρούν ότι «φοβούνται το άγνωστο», πλανώνται πλάνην οικτράν.

Αυτό που φοβούνται, δεν είναι το άγνωστο, αλλά αυτό που έχουν φανταστεί ότι θα γίνει στο μέλλον. Και τι είναι αυτό συνήθως; Καλά το μάντεψες. Το χειρότερο!

Δεν είναι το άγνωστο που τρομάζει, αλλά τα φανταστικά σενάρια καταστροφής

Τα καλά νέα είναι, πως η φαντασία μπορεί να χρησιμοποιηθεί και με άλλο τρόπο.

Αντί να φαντάζεσαι τί θα γίνει κατά τη διάρκεια της αλλαγής, μπορείς να επιλέξεις να φανταστείς τι θα γίνει μετά την αλλαγή.

Πώς γίνεται αυτό; Είναι απλό. Κλείσε τα μάτια σου, πάρε μερικές βαθιές ανάσες και χαλάρωσε.

Φαντάσου τον εαυτό σου αφότου έχεις πετύχει μία αλλαγή. Δεν χρειάζεται να ξέρεις πώς θα την πετύχεις, δεν έχει καμία σημασία στην παρούσα φάση. Οραματίσου τον εαυτό σου να την έχεις πετύχει και σκέψου πώς αυτό έχει αλλάξει τη ζωή σου. Τι νέες δυνατότητες δημιουργούνται; Από τι βάρη έχεις απαλλαγεί; Τι πόρτες ανοίγουν; Μην το σκεφτείς απλά, βίωσέ το με τη φαντασία σου! Νιώσε τα συναισθήματα που σου δημιουργούνται.

Τώρα πες μου. Τι θα έκανες προκειμένου να τα πετύχεις όλα αυτά;

Αν η απάντησή σου δεν είναι «Τα πάντα!», τότε δεν χρησιμοποίησες αρκετά τη φαντασία σου και δεν ξέρεις ακόμα τι χάνεις. Δοκίμασε ξανά και αφιέρωσε περισσότερο χρόνο. Είναι απλά θέμα εξάσκησης.

Αν δυσκολεύεσαι να εξασκηθείς μόνος/η σου, έλα στο Fos Training Camp, να το κάνουμε όλοι μαζί παρέα!